CLUB DEPORTIVO AS PONTES
LOCALIDADE: As Pontes de García Rodríguez
ESTADIO: O Poboado (2000 espectadores)
ANO DE FUNDACIÓN: 1960
TEMPADAS EN PREFERENTE: 13 (14 ca actual) (24 contando ca Serie A)
Toca este domigo rendir visita a un clube histórico do fútbol galego, non tanto polos seus 62 anos de historia, como polos éxitos acadados nese tempo chegando a ter anos de moitísimo explendor.
As Pontes de García Rodríguez, é un concello da bisbarra de Eume e que pasa por moi pouco dos 10000 habitantes, de feito é moi probable que os perda ao longo deste ano o do que ven ao máis tardar. Nos case 250 kilómetros cadrados de extensión que ten, hai un total de 13 parroquias, estando un bo número delas ao borde da despoboación. A de Seoane por exemplo ten 8 habitantes repartidos en dúas aldeas, ou os 14 habitantes da de Deveso que viven ente sete aldeas, estando xa outras trece totalmente deshabitadas.
A desintruialización da zona non vai a axudar a evitar esa perda de poboación, pero polo visto hai proxectada unha gran fábrica de neumáticos cunha inversión de 522 millóns de euros. Serían neumáticos de alta gama para o mercado europeo e norteamericano, se ben a empresa, Sentury Tire, sería de capital chinés.
Pasemos xa a falar do equipo. Fundado baixo o nome de Club Deportivo Calvo Sotelo ao estar patrocinado pola empresa mineira do mesmo nome, xogou o seu primeiro encontro oficial na Serie A-norte na tempada 1960/61 que se iniciou o 29 de Xaneiro de 1961, os nosos protagonistas desta ocasión comezaron perdendo por 0-2 na casa ante o Foz. Non sería ata a sexta xornada cando chegarían os primeiros puntos para eles ao vencer ao Noia por 3-0; era o 5 de marzo de 1961. Quedarían sextos ese ano tan só por riba do Ribadeo (só xogaban sete equipos nese grupo).
Moitísimo mellor lles iría na seguinte tempada, na que gañaron as cinco primeiras xornadas, e nas que foron primeiros de grupo ao final da liga regular, unha liga na que o último clasificado fora o Sporting Barraña. Finalmente na liguilla de ascenso sería terceiro e terían que permanecer unha campaña máis na serie A.
Voltarían a clasificarse no ano seguinte para a liguilla de ascenso que foi para un intratable Compostela, e xa por fin na 63/64 tras ser primeiros de grupo, gañarían tamén a liga de ascenso acadando o pase a Terceira División acompañado polo Arenteiro.
O debut en Terceira non pudo ser mellor, ao gañar na primeira xornada por 4-1 ao Coruxo, pero tras un inicio moi bo, chegou unha segunda volta desastrosa que afundíu ao equipo ata a penultima posición, e a pesar de gañar na derradeira xornada daquela tempada por 2-1 ao campión Rácing de Ferrol, voltaron á Serie A cos mesmos puntos co Arsenal, Arenteiro, Couto, Lemos e Turista. Destes seis por culpa do golaveraxe, o único que baixou foi o Calvo Sotelo.
Tan só botarían un ano na Serie A, da que se subía sen precisar xogar unha segunda fase, e ao ser subcampión cos mesmos puntos que o gañador, o Arsenal. Desta voltaban axiña para a Terceira División.
Dúas serían as tempadas que aguantarían agora en Terceira, en parte porque na segunda das tempadas baixaron ata seis equipos, nunha Terceira División na que estaban o CD Lugo, o Ourense, o Fabril, e o Compostela entre outros. Unha Terceira con moito nivel.
Na tempada do 1971/72 o equipo baixaría a Primeira Rexional, pero o regreso á Serie A sería rápido, se ben ese primeiro descenso ás categorías provinciais estaba marcando o inicio dunha pequena crise na entidade. O cambio de nome no 1969 polo de Club Deportivo As Pontes non perecía sentarlle ben. Na primeira tempada de volta na Serie A, salvaríalle do descenso a sanción federativa por alineación indebida que tivera o Ribadavia na xornada 2, a que condeaba aos ourensáns ao descenso cos mesmos puntos co As Pontes que salvara a categoría, cousa que xa non pudo facer ao ano seguinte, baixando xunto co Galaico e o Pontevedrés.
Nesta categoría estaría penando ata a 1977/78, chamándose por aquela Segunda Rexional e na 1978/79 xogaría na recién creada Primeira Rexional. Xogaría a Promoción para subir a Preferente que deixaría de denominarse Serie A, pero perdería dita promoción contra o Antela ao empatar na casa a dous goles e perder na volta en Xinzo da Limia por 4-1 co que tería que conformarse en xogar nesa nova Primeira Rexional, ou sexa un mini-ascenso.
O debut nesa nova categoría na que xogaría entre outros co Sporting Lampón foi máis ou menos decente, pero rematou lonxe dos postos de ascenso, e bastante peor sería no ano seguinte na que salvouse de descender por pouco. Sería na 1980/81 a tempada na que a pesar de ser 12º, aproveitando o desdoblamento da Preferente acadaría o ascenso de novo a esta categoría e xa por fin, na 1983/84, cando chegou o patrocinio da que noutro tempo fora a Empresa Nacional De Electricidad Sociedad Anónima e con ela os cartiños para facer un equipo xeitoso, o equipo sería segundo só por detrás dun gran CLUB DEPORTIVO BOIRO, e no play-off de ascenso consegíu subir a Terceira tras empatar na casa a cero co A Rúa e gañar en Valdeorras por 1-2.
O regreso a Terceira 17 anos despois saldouse cun resultado final bastante mediocre ao quedar 17º, pero xa na seguinte campaña serían segundos, so por detrás do Club Deportivo Lugo. Na fase de ascenso, nas semifinais eliminaría á Cultural Leonesa ao empatar a un en León e a cero nas Pontes. Na final, no partido de ida xogado nas Pontes, gañarían 1-0 ao Polideportivo Almería, pero en terras andaluzas, foron derrotados por 2-0 co cal, o soño de subir a 2ªB tería que agardar.
Non foi moito o tempo de espera, xa que no ano seguinte, quedaron campións de Terceira e sumado eso a que chegaba a ampliación da Segunda B, o equipo ascendería por primeira vez na súa história á categoría de bronce do futbol español, aínda que esto non é del todo certo, xa que nas súas primeiras experiencias pola Terceira División, daquela era esa a categoría de bronce.
Nesta tempada, a 1986/87 foi a do debut do Endesa As Pontes na Copa do Rei na que gañaría na primeira rolda previa por 0-3 ao Fabril, pero que na segunda rolda caería por 1-3 ante o Celta de Vigo. Comezaban así as mellores páxinas da historia deste equipo.
 |
| O equipo que acadaría o ascenso por primeira vez a 2ªB |
O 30 de agosto de 1987 debutaba na casa ante o Basconia ao que se lle gañou por 2-0, e a pesar de que na segunda xornada perdían en Durango, a vitória por 4-1 ante o Langreo facía presaxiar unha boa tempada. Ao final acadaron un meritório 10º posto. Nesta 1987/88, o seu paso pola Copa do Rei sería eliminado en primeira rolda polo Lalín. Nesta tempada xogarían entre outros co Bilbao Athetic no que estaban Garitano, Urrutia, Larrazabal e Galdames como nomes máis ilustres,
 |
| As Pontes 1986/87 |
Na 1989/90 tería un papel máis discreto en liga ao ser 14º e non disputou Copa do Rei. Na 1990/91 en liga sería 13º e na Copa eliminaría en Primeira Rolda ao Gran Peña e caería en segunda ante o Carballiño.
 |
| Endesa As Pontes no Santiago Bernabeu para xogar contra R Madrid B |
1991/92 sería a súa gran tempada. Nun grupo no que estaba o Lugo, o Salamanca, o Numancia, ou mesmo a Ponferradina, os das Pontes serían cuartos e xogarían play-off de ascenso a 2ªA!!!! Non tiveron apenas opción na liguilla que tiveron que disputar e que foi encabezada polo Marbella aquel apadrinado por Jesús Gil y Gil e seguido polo Yeclano e o Manlleu. O Endesa sería último con tan só dous empates. Pero o temporadón xa non llo quitaba ninguén. Na Copa eliminarían ao Vilalonga na primeira rolda previa, e na segunda sería o Pontevedra o que caería ante eles. Xa na terceira rolda caerían dun xeito contundente ante o Manlleu, primeiro por 5-1 en terras cataláns e despois na casa por 0-3. É curioso que tiveran nunha mesma tempada que enfrontarse ata catro veces co equipo manlleuec.
 |
| Estes xogadores soñaron con ascender a Segunda !!! |
Despois deste temporadón chegou unha campaña na que as cousas non irían nada ben, e aínda que chegaron a última xornada con opcións de salvarse do descenso a Terceira, a vitória do Celta B ante o Avilés daba a salvación aos vigueses pese a que o Endesa As Pontes tamén vencera ao Rácing de Ferrol. Os ponteses baixaban de novo a Terceira División. Na Copa do Rei, na primeira rolda eliminarían ao Estradense, pero na segunda caerían con estrépito novamente ante o Carballiño por 6-0 e 3-3.
 |
| No Vicente Calderón para xogar contra o Atlético Madrid B |
O regreso a Terceira non se lle daría mal del todo, de feito quedarían terceiros por detrás de Bergantiños e Fabril, pero na liguilla de ascenso non terían opción algunha xa que quedaron últimos con tres empates detrás do ascendido Móstoles, do Caudal e do Salmantino. Na Copa extarían exentos de xogar a primeira rolda e na segunda serían eliminados polo Rácing de Ferrol tras perder 0-4 no Poboado e empatar a cero na Malata.
Mellor sería a tempada da 1994/95 sendo campións de grupo con bastante solvencia e quedando primeiros na liguilla de ascenso por diante do Leganés B, o Lealtad de Villaviciosa e o Salamanca B co que voltaban a Segunda B despois dun pequeno periplo de dous anos por Terceira.
Distaría desta vez o regreso do equipo a esta categoría da súa anterior experiencia na Segunda B, se ben o primeiro ano solventouno bastante ben cun 13º posto. Na Copa eliminaría en primeira rolda ao Pontevedra e na segunda caería ante o Celta ao empatar na casa a cero e perder en Balaídos por 2-1, pero entre os minutos 65 e 77, o Endesa era equipo de seguinte rolda. Nese Celta adestrado por Fernando Castro Santos, xogaban entre outros Vlado Gudelj, Patxi Salinas ou Ratkovic.
 |
| O Endesa en Balaídos para xogar a Copa fronte ao Celta. |
Sufriron máis na 1996/97 ao salvarse por un só punto de diferencia sobre un Xetafe que xogaría o play-out por non baixar e sobre o Aranxuez e o Moscardó que si baixaron a Terceira. Na seguinte xa non o acadarían e abandoarían xa para sempre a Segunda B ao ser 17º clasificado. Acabaríase así ese super As Pontes que disputou nove tempadas na Segunda B. A ver se a empresa esa que vai montar unha gran fábrica de neumáticos nas Pontes patrocina ao equipo e son quén de volver a escribir un novo capítulo histórico.
Sin opcións de recuperar a categoría nas dúas primeiras tempadas en Terceira, si acadou o play-off de ascenso na 2000/01 ao ser segundo. Nesa liguilla de ascenso, o Alcalá non daría opción algunha ao resto de rivais sendo os ponteses terceiros. Os outros dous equipos serían o Langreo e o Palencia.
Esa boa clasificación, ao ser primeiro un filial como o Celta B, permitiulle xogar na 2001/02 a Copa do Rei, pero xa ás primeiras de cambio quedaron apeados polo Amurrio que empatou a cero nas Pontes e despois na súa casa gañaron 2-0. Ata a data de hoxe, foi esa a última participación en Copa do equipo protagonista desta nota. O subcampionato da anterior campaña non foi máis cun pequeno espexismo xa que nesta foron 18º e tocaba volver a Preferente. O que parecía que sería un pequeno peregrinar por Rexional para un equipo que non facía nada de tempo xogaba contra equipos que agora estaban en Primeira e Segunda División ao final alongouse no tempo un total de oito tempadas; ata o subcampionato da 2009/10 na que fora campión aquel sorprendente Mesón do Vento.
Confiaban nas Pontes que o regreso sería o primeiro paso para construir de novo un equipo temido na Terceira, pero na segunda campaña do regreso coquetearon demasiado co descenso. Tanto foi o coqueteo que ata a derradeira xornada non se salvaron, facendoo con 41 puntos, os mesmos que tivo o Estradense que si baixou a Preferente. Sorte que non hubo arrastres.
Virian despois duas tempadas mellores, cun 9º e un 5º posto respectivamente, pero pronto volverían as sombras e xa na 2016/17 cun 18º posto, caerían novamente ao pozo da Rexional, nunha moi triste campaña na que xa quedaron sentenciados a falta de moitas xornadas.
Desta vez o regreso a Preferente non foi tan traumático, e na primeira das campañas serían terceiros e xogarían play-off de ascenso, o cal gañarían ao Atios, pero entre arrastres e non ascensos en terceira, non lles valeu para nada.
Na seguinte xa si, serían primeiros ademais con moita solvencia, nun temporadón no que anotarían 123 goles!!
 |
| Festexando o regreso a Terceira |
É posible que no regreso a Terceira, grazas ao COVID e a suspensión da liga sin descensos salvaran a categoría, xa que cando se suspendeu a competición eran 17º. Na seguinte a 2020/21 xa non terían escudo algún que os salvara e foron 10º de 12 na primeira fase da liga. Aínda irían peor as cousas na segunda fase da liga, na que practicamente baixaban todos, e eles foron 11º de 12. Así que este ano o As Pontes e o CD Boiro crúzanse de novo e tristememte nun grupo no que loitan por non baixar a Primeira Rexional; dous equipos que por historia (sobretodo eles) non tiñan que estar nunca en esta situación, pero... o fútbol é así.
Na primeira fase desta triste tempada para ambos equipos, os ponteses foron 8º con 9 vitórias 7 empates e 8 derrotas anotando 37 goles e encaixando 28. Na fase actual van segundos cunha vitória e dous empates que sumados aos cinco puntos da primeira fase danlle un total de 10 puntos. O noso Boiro ten agora mesmo 15. Os tres partidos desta fase disputados ata o de agora, os xogaron lonxe da súa casa. Empataron a un contra o Xallas e o Santaballés e gañaron 0-4 ao Escairón. Agora van xogar catro seguidos na casa... The Louzáns Rules.
Resumindo ata o de agora os números históricos do Endesa As Pontes/CD As Pontes:
TEMPADAS EN SEGUNDA B: 9
TEMPADAS EN TERCEIRA: 21
PARTICIPACIÓNS EN COPA DO REI: 9
(Algo de envexa si que teño do historial do noso rival deste domingo)
Nos enfrontamentos contra o CD Boiro, hai de todo un pouco. Na seguinte táboa adxunto tódolos resultados dos encontros disputados entre eles e incluídos tamén os tempos do Sp. Barraña.
E os números do As Pontes nas últimas 10 tempadas e na Preferente.
Son numerosos os restaurantes nos que poder coller folgos para alentar ao noso equipo os que queiran e podan ir ata alá, destacando quizáis O Xantar ou 7 Camiños. Se queremos comer xa ao carón do campo, temos o Lar, que sería o Bar-Restaurante da zona deportiva e da piscina. Un pouco máis retirado xa temos A Fervenza de Somede no que dou fe de que poñen unha carne moi boa.
 |
| Fervenza de Somede |
O estadio onde o As Pontes xoga coma locatario, é o Campo do Poboado o cal ten este nome por atoparse no Poboado dos traballadores de Endesa, e ademais do estadio, conta con outros campos de fútbol, de rugbi e ca piscina. Nun deses campos, o pasado Venres Santo, os xuvenís do CD Boiro gañaron 1-5 ao equipo das Pontes materializando xa a súa salvación. Non pedimos tanto aos nosos seniors en canto ao resultado, pero algo positivo estaría ben.
Disque neste campo pódese albergar ata 2000 espectadores e por suposto é de herba natural. Inaugurouse no 1960 á par que o nacemento do equipo e as dimensións do terreo de xogo son de 101x60. Conta con pista de atletismo ao redor do rectángulo de xogo.
 |
| Instalacións do Campo do Poboado |
O colexiado para este partido será Alexandre Represas Rodríguez, do colexio da Coruña. Este economista e empregado de Abanca, será o encargado de impartir xustiza o domingo. Esta tempada, nesta categoría asubiou o seguintes encontros:
Ribadeo 2 Residencia 1 (6 amarelos aos locais e 3 aos visitantes)
Ribadumia 2 Sanxenxo 1 (2 amarelos e 1 vermello aos locais e 1 vermello aos visitantes)
As Pontes 2 Sarriana 1 (dous cartóns amarelos a cada equipo)
Caselas 0 Verín 2 (1 e 3 amarelos)
Valladares 2 Portonovo 1 (3 e 2 amarelos)
Barbadás 0 UD Ourense 2 (12 cartóns amarelos, 7 e 5 respectivamente),
Boimorto 3 Fisterra 2 (9 amarelos, 4 e 5)
Escairón 1 Foz 3 (5 amarelos, 4 e 1)
Atios 2 Verín 1 (1 e 5 amarelos respectivamente)
Xuventud Cambados 1 Portonovo 3 (5 amarelos e 1 vermello aos locais, 2 amarelos ao Portonovo)
Paiosaco 1 Montañeiros 0 (6 cartóns amarelos, 4 e 2 respectivamente).
Despois ten asubiado en categorías xuvenil, e na primeira e terceira rexional.
Non teño constancia de que dirixira ao Boiro, pero si a As Pontes, aparte do destacado xa no parrafo anterior, na 2018/19 na xornada 8 nun Negreira 0 As Pontes 2 onde amosou 6 cartóns amarelos (4 e 2 respectivamente). Analizando o histórico dos seus encontros, podemos dicir que é un árbitro de tarxeta rápida, enseguida dispara o gatillo. É vogal na asociación de colexiados O Silbato.
 |
| O colexiado |
