LARACHA CLUB DE FÚTBOL

LOCALIDADE: A Laracha 

ESTADIO: Municipal de A Laracha (1.200 espectadores)

ANO DE FUNDACIÓN: 1965

TEMPADAS EN PREFERENTE: 21 

 

Remata xa a primeira volta desta primeira fase en Preferente, e tócanos rendir visita a un histórico da Rexional galega e un dos equipos contra o que máis veces témonos enfrontado ao longo da história. Esta vai ser a decimonovena tempada na que os camiños do Laracha e do Boiro coinciden entre a Preferente e a Terceira. Como curiosidade dicir que a segunda volta ímola comezar a escasos catro kilómetros de aquí, no campo do Paiosaco, que tamén pertence ao concello de A Laracha. Chegan os nosos rivais deste domingo no décimo posto con nove puntos, seis dos cales os acadaron nas dúas últimas xornadas ao gañar na pasada semana 3-5 ao Estudiantil (os tres primeiros goles na tempada dos de Vista Alegre) e 3-1 fai dúas xornadas ante o Boimorto. Os outros tres puntos os conseguiron na xornada segunda ao gañar 1-2 en Santa Comba ao Xallas. Nas outas sete xornadas sufriron sete derrotas polo que ata o de agora non coñecen o empate. Levan anotados 14 goles e encaixados 22.

 

Festexando un gol contra o Boimorto (La Voz de Galicia)

Ten este concello unha extensión de 125,57 kms cadrados nos que viven unhas 11500 persoas repartidas por 13 parroquias sendo a da capital municipal, a de Torás, a principal. Bica o mar este concello no fermoso lugar de Caión. É un concello prominentemente agrario e forestal, e conta cun dos centros loxísticos de Inditex. Para visitar, ademáis de caión, recomendo a área recreativa de Gamelle e o Centro de Interpretación dos Muíños de Auga da Costa da Morte que podemos unir facendo unha bonita ruta de sendeirismo á que o Río Anllóns dota dunha gran fermosura. Para os que se animen a ir ata alá a animar ao noso Boiro, poden coller folgos antes de ir ao partido na Tarberna de Ures, ou na Cervexaría O Trasno.

Pois pasando xa ao futbolístico, este equipo que foi fundado no 1965, disputou a súa primeira competición en liga na Primeira Comarcal gañando no seu primeiro partido oficial por 3-4 ao Arteixo e rematando no séptimo lugar dunha competencia de 15 equipos. Nesta categoría estaría ata a 1983/84 aínda que cas diferentes reorganizacións do fútbol galego denominándose ben Primeira Comarcal ata 1977/78 ou ben Segunda Rexional. Foi malo o debut na Primeira Rexional perdendo a categoría na mesma tempada, pero recuperandoa nun só ano. O regreso a Primeira Rexional sería desta vez moito mellor, sen pasar apuros, ata que por fin, na 1991/92 consegíu o ansiado ascenso a Preferente ao ser Campión. 

Estreábase nesta categoría o Laracha o 6 de setembro de 1992 con empate a un en Ribadeo chegando á semana seguinte a primeira vitória por 2-0 ante o Atlético Ribeira. Ao final da tempada, os laracheses serían séptimos, nunha tempada desastrosa para os equipos da Barbanza na que o Boiro foi último clasificado e por diante de nós, como antepenúltimos foron os do Atlético de Ribeira.

Seguirían cinco tempadas máis en Preferente, xa que na 1996/97, mentres o Boiro navegaba polos tristes mares da Primeira Rexional, o noso rival deste domingo quedaba campión de grupo tras un gran temporadón e acadaba o seu primeiro ascenso á categoría nacional.

O 31 de agosto de 1997 xogaba o Laracha o seu primeiro encontro en Terceira ante o Viveiro na casa e faríao cun empate a un, sendo na terceira xonada a da primeira vitória tras un 4-1 ante o Somozas. Ao final desta campaña, de 21 equipos, o Laracha sería vixésimo co que voltarían a Rexional ás primeiras de cambio. 

Non sería bo o retorno a Preferente facendo unha campaña un tanto mediocre, pero nas seguintes foi collendo forza e acadando bos postos, un 3º na 1999/2000, un 2º na 2001/02 na que perdeu contra o Guardés por 0-1 e por 2-0 no play-off de ascenso a Terceira, e outra vez segundo na 2003/04 o que lle valeu o ascenso a Terceira a pesar de caer derrotado no play-off ante o Alondras.

 

Laracha Bergantiños ano 2000 (La Voz de Galicia)

 

Moito mellor lle foi ao Laracha desta vez na Terceira, quedando no quinto posto no seu re-debut a tres puntiños do cuarto, o Coruxo, nun ano no que o Feiraco Negreira acadaría o ascenso a Segunda B, un ascenso, que como a tantos outros non lle sentou nada ben, e pódese dicir, que aínda a día de hoxe anda a pagar a peaxe daquel ascenso.

Na seguinte campaña o Laracha sería terceiro, tan só por detras do Fabril (daquela Depor B) e do CD Lugo, o grande, non o filial. O Laracha dispiutaría o play-off de ascenso a Segunda B no que non tería ningunha opción xa que na primeira eliminatoria caería por 0-3 na casa ante o Parla e sería derrotado novamente en terras madrileñas por 2-0 esfumándose o soño do ascenso.

Tra-lo temporadón na 2005/06 chegou o bofetón do descenso na seguinte ao ser penúltimos clasificados con tan só 31 puntos, os mesmos co último clasificado, que aquel ano foi o Cruceiro de Hío.

As seguintes seis tempadas do Laracha serían en Preferente sen correr riscos de descenso e tampouco contou con posibilidades reais de ascenso, pero na 2012/13 na que nós fomos os campións, o Laracha quedou cuarto, pero a renuncia de equipos de Terceira a continuar, fixeron que o equipo volvera a acadar o ascenso a Terceira.

Laracha 1 Boiro 1 (2012/13)

 

Desta vez serían duas campañas as que estarían os da Laracha en Terceira acadando un 15º e un 19º posto, e botarían outras dúas tempadas en Preferente cun 9º e un 2º posto, este último tras o Noia e por diante do Estudiantil, na tempada que empezaría a odisea do equipo estradense polos xulgados.

Novamente sería un ciclo de dúas tempadas as que botaría o Laracha en Terceira, da que baixaría ao ser 17º, nunha campaña na que un desesperante CD Boiro foi 19º. E dende aquela están os dous equipos en Preferente ata o de agora. Antes do inicio da última tempada na Terceira, asinaran un contrato de filiación co Deportivo da Coruña, que racharían antes de que rematara a tempada vendo que o Fabril baixaba irremediablemente a Terceira e arrastraría a Preferente a Laracha, división á que baixaría igualmente ao ocupar posto de descenso.

No retorno do Laracha a Preferente, que pagou con creces ese contrato de filiación co Dépor e rachalo a posteriori, salvoulle a pandemia do COVID de que baixara a Primeira Rexional ao non haber descensos, pero tanto eles como o Foz na xornada 26 na que rematou a liga estaban máis que sentenciados. Polo mesmo motivo zafaron o ano pasado na que tan só foron capaces de sacar un punto en doce partidos, e nesta polo momento non é que lles vaia moi alá e vanno ter complicado unha vez máis.

 

A plantilla está composta por xente bastante nova, que conta con algún veterán pero a inmensa maioría dos xogadores andan entre o 19 e os 23 anos. Podemos destacar a un dos de 19 anos como xogador máis perigoso, a Barroso, que polo de agora, é o xogador que máis goles fixo do plantel larachés con 5 dos 14 que levan en total. O adestrador é Alexandre Álvarez de 45 anos e o presidente chámase Juan José Fuentes Varela.

 

Corpo Técnico do Laracha, sendo o míster o terceiro pola esquerda. (DxT)

 

Ademais de contar con este equipo senior, o Laracha ten un equipo xuvenil na 2ª autonómica, e tamén ten equipo cadete, infantil, alevín, benxamín e prebenxamín

Moitas son as veces que se viron as caras Boiro e Laracha nuns partidos nos que moitas veces fíxose valer o factor campo como podedes ver nas seguintes táboas.

E agora a táboa co resumo das dez últimas tempadas do Laracha e o seu histórico en Preferente.

O Campo no que xoga o Laracha como local é o Municipal no que poden entrar ata unhas 1200 persoas. O terreo de xogo ten unhas dimensións de 102x61 e é de herba artificial. Atópase o campo fora do que é o pobo, aínda que moi pretiño, na Rúa Campo, moi preto do cemiterio. O desplazamento ata allí pode levar sobre unha hora e media.

O colexiado para este domingo vai ser un ourensán, o señor Rubén Castro Fernández 

Esta tempada dirixíu na primeira xornada o Arteixo 4 Puebla 0 amosando dous cartóns amarelos aos locais e catro aos pobrenses e o Fisterra 1 Dubra 1 da quinta xornada na que sacou tres cartóns amarelos para cada equipo. Esto en canto ao noso grupo. No Grupo 1B na xornada 4, o Sarriana 3 Ribadeo 0 con dous amarelos aos de Sarria e un para os da Mariña. No 2A o Céltiga 1 Gran Peña 3 da xornada novena (catro e un amarelos); e no 2B o Atios 0 Sp. Guardés 0 (con un e dous amarelos respectivamente). Como se pode observar non é un árbitro que amose moitas tarxetas, e de feito este ano aínda non sacou nin un cartón vermello. Sorte para o trencilla nesta importantísima xornada.

 

Puebla Fútbol Club

PUEBLA FUTBOL CLUB

LOCALIDADE: A Pobra do Caramiñal
ESTADIO: A Alta (1000 esoectadores)
ANO DE FUNDACIÓN: 1973
TEMPADAS EN PREFERENTE: 9

Antes de iniciar a nota do rival desta semana, mostrar as miñas condolencias aos veciños da Pobra polo recente pasamento de Juan Carlos Riveiro, expresidente do clube, un auténtico home de fútbol e con quen o Puebla escribíu as mellores páxinas da súa história. Que a terra lle sexa leve ao bo de Riveiro.

Pois entrando xa en materia, o deste domingo ás 16:30 en Barraña,  quizais sexa o encontro que máis espectación produza nesta tempada por ser o derbi do Barbanza ou da beira norte da Arousa, según se vexa, o encontro entre veciños, entre amigos, pero no que habrá tensión xa que o tren da liguilla de ascenso pode marchar para o que perda, e porque precisamente neste tipo de encontros, o que perde ten que aguantar máis mofas que de costume noutras derrotas.

O Puebla o día da sua presentación en Cadreche (La Voz)

Do concello da Pobra pouco vou descubrir aquí que non se sepa xa en Boiro. É o concello máis pequeno en extensión da Barbanza con tan só 32,5 kms cadrados no que viven unhas 9300 persoas repartidas por catro parroquias. Aló polo ano 2000 o concello chegara a ter os 10000 habitantes, pero pouco tempo os aguantou perdendo esa barreira poboacional que lle da máis forza a calquera administración local. O punto máis alto do concello sitúase no Alto do Barbanza con 656 metros. Ten a Pobra un interesante rueiro na súa parte máis antiga onde destaca a casa-museo de Valle Inclán, conserva a súa alameda e a fachada marítima creo que é ben bonita, e máis agora que se vai recuperar a parte na que so había naves abandoadas, entre elas a da discoteca Boomerang, onde moitos de nós pasamos longas horas nos domingos de xuventude.
A Curota, O río Pedras, as praias de Cabío e Lombiña... non son ningún segredo xa para ninguén, e a Pobra presume, e con razón, destas xoias da natureza.

A min molaríame que este clube que se fundou o 30 de xuño de 1973, se chamara Pobra Futbol Club, pero non é así... Que lle vou facer!?!?, aínda me fastidia máis que o seu torneo de verán siga levando o nome do Conde de Fenosa. O que si teño que recoñecer, que teñen un dos escudos máis fermosos do fútbol galego, ou polo menos para mín. 

Chega o Puebla a Barraña con 12 puntos tras gañar tres partidos, empatar outros tres, e perder outros tantos. No apartado goleador, levan 12 goles  tanto a favor como en contra.

 

O primeiro presidente que tivo o Puebla foi Eliseo Escurís Batalla, e a súa primeira competición na tempada 1973/74 foi na Segunda División do Sar Grupo Sur, sendo o seu primeiro encontro o día de Reis de 1974 contra o Unión ao que gañaron por 2-0. O Lampón, e o Cabo de Cruz serían algún dos rivais nesa liga. Quedaron quintos de nove equipos.

Foi o equipo medrando pouco a pouco ata que por fin, na 1983/84 quedou campión do seu grupo na Primeira Rexional e acadou o ascenso a Preferente, na que se estrearía de xeito oficial na casa un 2 de setembro de 1984 gañando por 4-1 ao desaparecido Atalaya de Porto do Son. Remataron esa campaña nun meritorio oitavo posto, que mellorarían ao seguinte ao ser terceiros, só por detrás de Bergantiños e Sporting Sada, e xa na seguinte, subcampións por detrás do histórico Lemos e ascenso a Terceira División. Menudo carreirón levaba o equipo.

O 30 de agosto de 1987 estreábase o equipo en categoría nacional, e facíao en Cangas do Morrazo ante o Alondras co que sucumbiría por 4-3 nun emocionante partido. Ao final da tempada serían decimo cuartos con 34 puntos (lembrade que por aquel entón as vitórias daban dous puntos e non tres) nun grupo no que tiveron que enfrontarse entre outros ao Rácing de Ferrol, a SD Compostela ou ao Coruxo. A primeira vitória chegaría na seguinte xornada ao gañar por 5-0 ao Atlético Ourense. 

Repetiría posto e puntuación na campaña seguinte, e xa na da 1989/90 o equipo sería décimo sexto con 32 puntos e perdería a categoría por mor dos arrastres da Segunda B, da que baixarían o Rácing de Ferrol, o Lalín e o Arousa nunha campaña desastrosa para os equipos do noso país sendo aquel famoso Xuventude Cambados, o que mellor quedaría ao ser cuarto clasificado. Da Terceira tan só subiría o Compos o que sentenciaba ao equipo do Caramiñal que xa non volvería a xogar en Terceira. Xusto un posto por diante cun puntiño máis, salvaría a categoría o CD Boiro.

Dende esa o declive do Puebla foi abismal, aguantando tan só duas tempadas en Preferente, pero as campañas en Primeira Rexional serían desastrosas baixando na 1995/96 a Segunda Rexional e sen aínda tocar fondo, o que ocurriría na 2004/05 co descenso a Terceira e ollo que ata lles costou collerlle o punto a unha categoría na que botarían catro tempadas.

Na 2008/09 comezou o resurxir do equipo sendo campión da Terceira Rexional con 29 vitórias en 32 partidos e anotando 152 goles e encaixando tan só 18. Os únicos partidos que non gañaran foron un empate a un en Bealo, outro a cero na casa ante o Xuño e unha derrota na casa por 0-1 ante o Cabo da Cruz. O resto, goleadas a favor dos pobreses, destacando o 12-0 ao Caamaño.

Rozou xa o ascenso a Primeira no seu re-debut en segunda pero ao final tivo que agardar tres tempadas para acadalo e outras tres tivo que agardar en Primeira para subir a Preferente na que só botou desta vez unha campaña ao quedar 17º e baixar ese ano seis equipos.

O novo peregrinar pola Primeira Rexional sería de dous anos nesta ocasión e conseguiron voltar a Preferente ao ser segundos tras A Golada na 2017/18 e cos mesmos puntos co Piloño que quedou ca mel nos beizos da que pudo ser o seu primeiro ascenso a Preferente. Aínda así o Puebla precisou dunha eliminatoria contra o subcampión do Grupo I, o Carral ao que doblegaron tras perder no encontro de ida xogado en Barraña o 27/05/2018 por 2-3 marcando polo Puebla, Changui e Espi, e no encontro de volta xogado no campo de O Castro unha semana despois, o resultado foi de Carral 0 Puebla 2 con goles de Changui e Pap.

Festexando o ascenso contra o Carral (La Voz)

Dende aquela o equipo xa non se moveu da Preferente ata o de agora.

O clube conta ademais de con este equipo, cun filial, o Puebla B que está na Terceira Rexional e que vai segundo tras o Noia B. Ten o equipo xuvenil na primeira autonómica e equipos en categoría cadete, infantil, alevín e benxamín.

O Puebla non é precisamente un equipo que se lle de ben ao CD Boiro en Barraña, máis ben ao contrario. Certo é que botaron moitos anos sen xogar entre eles, pero a última vez que o noso equipo lle gañou aos pobrenses na casa foi o 6 de marzo de 1994 estando en Primeira Rexional co resultado de 1-0. Na Pobra o noso equipo acadou resultados moito mellores que en Barraña, pero cunha grande diferencia!! Hai vai a táboa para que vexades.

 

 

A eses resultados hai que engadir un partido da Copa Deputación na 1988/89 que se xogou en Barraña e que rematou con empate a cero, pero no que pasou de ronda o Puebla na quenda de penaties e outro no 2017 con empate a un, pero nesta vez pasou o Boiro, quizáis por que xogamos na Pobra...

 

As dez últimas campañas do Puebla

O equipo adestrado por Xesús Mella conta con xogadores que en Boiro coñecemos ben, como o porteiro Miguel, ou como Brais Nieto, Nacho Figueira ou Teira. Supoño que para estes ex-xogadores do noso equipo será un encontro especial.

O campo de futbol no que o Puebla xoga como local, é o Campo da Alta, cerquiña da praia de Cabío e que conta con pistas de atletismo nas que o Club de Atletismo Barbanza adestra e forxa campións, sendo sen dúbida algunha a grandísima Ana Peleteiro o mellor exemplo do que se pode chegar a conseguir adestrando na Alta.

A capacidade do campo é duns 1000 espectadores, cunhas dimensións do terreo de xogo de 102x62 e de herba natural

 

Campo de fútbol e area do salto de lonxitude (EibrSestaoX.com)

O colexiado para esta ocasión é o coruñés Iván Morlán García, outro amante da música, pero nun eido diferente ao colexiado da semana pasada. Este é un amante do rock un pouco máis duro co que fai Miss Derrota pero a súa relación con bello arte da música é máis literaria que instrumental. Ten feito entrevistas e críticas de grupos musicais na páxina "Keep the Flame Webzine", na que publicou entrevistas a Obús e Saratoga entre outros moitos.
No futbolístico, debutou na Prefente na tempada 2016/17, na primeira xornada no Grupo Sur cun Xuventú Sanxenxo 1 Pol. San Cibrao 0, amosando cinco cartóns amarelos, tres para os locais e dous para os do Polígono. Nesta campaña dirixíu na xornada 4 do Grupo Norte B o As Pontes 2 Santaballés 2 con 5 cartóns amarelos aos locais e dous aos visitantes aos que lles pitou un penalti a favor; na xornada 9 no noso grupo dirixíu o Laracha 1 Arteixo 3 con tres amarelas para cada equipo. Tamén nos grupos do sur asubiou algún encontro, como o  Valladares 3 Xuv. Sanxenxo 2, con cinco amarelos aos de Vigo e un bermello directo no minuto 21 aos de Sanxenxo ademais doutro amarelo; o Velle 1 Cultural Areas 2 con tres e seis amarelos respectivamente e a semana pasada o Porriño Ind. 2 Mondariz 1 con dous e seis tarxetas amarelas. Ogallá teña sorte no encontro e dirixa con ben o partido. Non teño constancia de que ata o de agora lle dirixira algún encontro ao noso equipo.

 

 

Estudiantil Vista Alegre

 CLUB DE FUTBOL AGRUPACIÓN ESTUDIANTIL VISTA ALEGRE

LOCALIDADE: Loimil (A Estrada) - Vista Alegre (Santiago de Compostela)
ESTADIO: Santa Isabel (1200 espectadores)
ANO FUNDACIÓN: "1982"
TEMPADAS EN PREFERENTE: 5

Para a novena xornada tócanos recibir ao Clube de Fútbol Estudiantil, un equipo no que xa levo pensando moitas semanas de cara a facer a nota, que xa sabía eu que me iba dar quebradeiros de cabeza. Ata o nome é un rollo á hora de poñelo. Ao parecer, no eido xurídico chámase Vista Alegre, mais no federativo é Estudiantil. Polo visto todo apunta que nun futuro o equipo sexa o Vista Alegre de Santiago e punto. Un futuro nada prometedor por outra parte. Hai denuncias por todos lados, de xogadores, de Gelucho, os socios do Estudiantil de Loimil… Triste futuro o que se vislumbra.

O outro escudo, oficial ata a tempada pasada.

De tódolos xeitos, e para coller un fío conductor na nota, vouno tratar como se fora o Estudiantil e non o Vista Alegre, polo do romanticismo do futbol de parroquia, que aínda que o de barrio tamén ten moito encanto, non deixa de ser unha cidade, e ao fin e ao cabo, o que conseguira o ascenso, aínda que fora finalmente nos despachos, foi o Estudiantil. Se ben é certo, creo que dende a directiva pretenden que sexa ao revés, que o antigo Vista Alegre sexa o de Preferente e o antigo Estudiantil sexa o que está xogando como Compostela B no grupo 2B da Segunda Galicia. Escribir un libro sobre a historia do futbol en Compostela ten que ser unha auténtica odisea… At. Fátima, Campus Stellae, Ciudad de Santiago, Sd Compostela, Vista Alegre-Estudiantil… calquera non se perde á hora de recoller datos.

Este clube fundouse alá polo ano 1982 na parroquia estradense de Loimil, situada entre a N-525 e a AP-53. É unha parroquia pequena duns 200 habitantes, o que lle da máis mérito ao feito de que casi chegaran a acadar o ascenso a Terceira sen necesidade de recurrir á xustiza ordinaria.

Todo este lío de acudir á xustiza, ven dado porque na tempada 2016/17 o equipo rematou en terceira posición a tan só tres puntos do campión Noia, e a un do subcampión, Laracha. O caso que no encontro do Estudiantil contra o Arzúa, ao parecer o equipo queixeiro cometeu aliñación indebida e o Estudiantil acudíu ao Comité de Competición fa FGF o cal non lle deu a razón, cousa que si fixo o Comité de Apelación, co cal o Estudiantil subiría a Terceira. O Arzúa, aínda que non lle afectaba gran cousa eses tres puntos, acudíu ao Comité Galego de Xustiza Deportiva que lle devolveu os tres puntos, quitándosellos ao Estudiantil, así que os da Estrada acudiron á xustiza ordinaria, e xa se armou o petate. A finais do 2018, fallou contra os intereses do Estudiantil, pero teimudos coma eles sós, volveu a presentar recurso, desta vez no Tribunal Superior de Xustiza de Galicia o cal si lle deu a razón recoñecendo o seu dereito a xogar na Terceira División.

Tras este lío, a Federación propuso que o equipo xogara a 2019/20 na Terceira Rexional para xogar no ano seguinte en Terceira División. Toma Ascenso!!!!

Para acabar de liala máis, no mes de xuño de 2020, o clube cambiou a sede a Compostela tras chegar a un acordo co Vista Alegre que pasaría a ser o seu equipo filial, e xogarían os partidos no vetusto Santa Isabel, deixando triste e desanxeado ao humilde campo de Os Casares, aínda que xa ultimante estaba xogando no campo de San Martiño, na parroquia de Callobre, tamén na Estrada, no que o Estudiantil asinara as súas mellores páxinas dunha historia que non parece vaia ter un final feliz. Unha auténtica mágoa.

Estado actual do Campo de Os Casares, (www.EibarSestaoX.com)

Na anterior campaña, co equipo en Terceira adestrado por Gelucho, os comezos foron nefastos e intentaron salvar a categoría a base de talonario, que como se víu, non valeu máis que para afondar unha crise á que non se lle ve final, e quen sabe, se para privar ao CD Boiro de acadar o ascenso a Terceira tras desmontarnos o equipo. Foron moitos os xogadores que estaban na nómina do noso equipo e que foron canda Gelucho polas dúbidas de si finalmente habría futbol en Preferente ou non, mermando bastante o noso potencial. O Boiro foi un Daño Colateral da sin razón do Estudiantil do ano pasado, que chegara a formar un auténtico equipazo con Christopher na portería, con vellos coñecidos do Boiro como Catú, Manu Rodríguez, Chiño, Rubén Márquez e no que tamén estiveron Suso e Paco.

O Estudiantil da tempada pasada.

 

Se a tempada pasada comezou mal para os “Loimil-Vistalegrenses” a deste ano aínda vai peor. Nesta campaña o equipo rival aínda non conseguíu un só punto, perdendo tódolos encontros, nos que ademais non anotou nin un só gol e leva encaixados un total de vintedous. Agardemos que non sexa Barraña onde anoten o primeiro.

A súa primeira tempada foi na Terceira Rexional na 1982/83 debutando o 5 de setembro de 1982 na casa cun empate a un ante o Ortoño, chegando na seguinte xornada a primeira vitória por 0-2 no campo do Rial, e na seguinte campaña, a 1983/84, xa foron campións do seu grupo. Na 1986/87 acadaron o ascenso a Segunda Rexional, e dende aquela estiveron xogando entre esta categoría e a Terceira Rexional, pero na campaña 2008/09 as cousas empezarían a trocar. Tras ser subcampión de grupo, suben a Segunda Rexional, onde realizan un temporadón quedando campións do seu grupo con moita diferencia ademáis e dar xa o salto á Primeira Rexional. Nesta categoría botarían tres tempadas, duas como de asentamento quedando na mitade da táboa, e unha terceira na que xa foron campións por diante de equipos como o Atl. Ribeira, Noia ou Arzúa.

Estudiantil - Unión de Asados en Os Casares (www.EibarSestaoX.com)

O debut en Preferente só se pode calificar como boísimo, xa que no ano da estrea quedaron sextos. O equipo foise asentando ata acadar ese tercer posto xa comentado na campaña na que o que podía ser o comezo de páxinas históricas no positivo para o clube, pero convertíronse en páxinas de auténtico pesadelo. A campaña do  2018/19 xa a remataron casi de chiripa, con tan só unha vitória e dous empates, encaixando a frioleira de 144 goles, total, como xa tiñan o ascenso garantido pola xustiza...

Un Estudiantil - Galicia Mugardos no San Matiño de Callobre.

Contra o Boiro, os nosos rivais desta semana nunca xogaron, se collera o fío do Vista Alegre si, aquel Vista Alegre que chegou a botar 18 campañas en Terceira División, e que a piques estivera de acadar o ascenso a Segunda B, para o que xogou ata tres play-off de ascenso, sendo o da 1996/97 no que quedara máis preto de conseguilo ao ser segundo a dous punto do ascendido Leganés B. A primeira vez que xogaron entre eles, e que eu teña rexistrado, foi en Barraña o 30 de decembro de 1973, con vitória para o CD Boiro por un contundente 5-0.

Para a táboa das dez últimas campañas sí que vou poñer as do Estudiantil de Loimil…

A verdade é que pouco máis podo engadir, o único dicir que teñen unha nómina de xogadores moi novos, que creo que o convenio de filialidade entre o Vista Alegre e o Estudiantil rachou, e que non se albisca un bo futuro para ningunha das dúas entidades, xa históricas do futbol galego, sobretodo a do barrio de compostelán, a pesar de que o actúal Vista Alegre xa fora unha "reencarnación" daquel Vista Alegre dos play off a Segunda B, unha reencarnación feita no 2009. Qué mágoa que uns personaxes con aires de… grandeza? podan estragar deste xeito tanto traballo e tantos anos de historia.

 

 

O dito, unha auténtica mágoa. A ver se as cousas volven ao seu cauce pero non pinta nada ben.

O campo no que xogan polo de agora é o vetusto aínda que remodelado Santa Isabel de Santiago de Compostela, inaugurado no 1963 e rehabilitado no 2003, é de herba sintética e o terreo de xogo ten unhas dimensións de 104x65. A capacidade é de 1200 espectadores. Lembrar que en este estadio, disputáronse encontros da Segunda División no que xogaron o Betis, o Celta, o Villareal.

Estadio de Santa Isabel.

Pois a ver se este domingo en Barraña, o Boiro é quén de coller unha boa xeira de resultados. Temos dous seguidos en casa, e este primeiro, a prioiri ten que ser o máis sinxelo da tempada, con tódolos meus respetos para o noso rival, un respeto que agardo que dunha vez por todas teñan para con nós os árbitros e non ter que sufrir a sin razón do domingo pasado en Dubra polo colexiado afrancesado Elespe Tireux.

Nesta ocasión o árbitro é Carlos Quintas Lorenzo do colexio ourensán, natural de Maceda, e polifacético personaxe, que ademáis de árbitro é cantautor e escritor. Canta en solitario, pero tamén no grupo de rock MissDerrota e se queredes oir como zona, podédelo facer vendo este video en YouTube da canción Bienvenida a la Realidad preme aquí

Como xa dixen é tamén escritor e publicou no ano 2015 a súa obra “Abrazada a las peonzas”, un libro de poemas editado por Donbuk.

Non teño constancia de que asubiara ao CD Boiro nalgunha ocasión, pero nos datos que recabei de encontros pasados nas xa dez campañas que leva dirixindo partidos de Preferente e de categorías de fútbol base, é de tarxeta fácil, xusto o que precisa o noso Boiro. O protagonista desta parte da nota do rival, naceu un 11 de Xaneiro de 1986 en Maceda (Ourense). Dende estas líñas, deséxolle boa sorte na música, na literatura e sobretodo no partido do domingo. 

 

O polifacético colexiado deste domingo.